Month: kwiecień 2014

W tej dziedzinie nauczyciele domagali się albo filmów propagandowych w ścisłym tego słowa znaczeniu, co zasadniczo nie było zgodne z wymaganiami stawianymi filmom szkolnym, albo, co jest zupełnie słuszne, żądali filmów demonstrujących proces działania pewnych grup mięśni w związku z wykonywaną pracą fizyczną lub ćwiczeniami gimnastycznymi, albo ilustrujących przy odpowiednio zwolnionym tempie technikę lub styl charakterystyczny dla danego rodzaju sportu. Zestawiając spostrzeżenia o wartości dydaktycznej filmu, należy stwierdzić, że wartość ta nie objawiła się dostatecznie, głównie…

Pierwszy film danego cyklu przychodził zawsze w terminie, z czego wynika, że nie Instytut ponosił winę za spowodowane opóźnienia. Były to niedociągnięcia organizacji rezultat opieszałości szkół. Charakterystyczne jest to, że niedociągnięcia w obiegu zaczęły występować intensywnej dopiero w drugim półroczu. Jeśli chodzi o filmy, nauczyciele podnosili brak zharmonizowania tematów filmowych z programem nauczania. Producenci filmowi patrzyli na zjawiska z punktu widzenia reżysera filmowego, który dążył do zainteresowania widza efektami zewnętrznymi i szybką zmianą obrazów, a nie…

Z odpowiedzi wynikało np., że tylko 15% szkół przeszkoliło nauczycie w technicznej obsłudze aparatów. Ministerstwo zorganizowało szereg jednodniowych kursów dla poszczególnych grup nauczycieli (po 10), nakładając na nich obowiązek przeszkolenia innych. Poza tym staraniem i w opracowaniu Instytutu Filmowego PAT wydano obszerną broszurę, zawierającą szczegółowe instrukcje techniczne. Mimo tych zabiegów w większości szkół tylko jeden nauczyciel (przeważnie fizyk), i to nie koniecznie z zakładu, w którym miała miejsce projekcja, potrafił obsługiwać aparat. Uniemożliwiało to posługiwanie się…

W celu jednak zmuszenia nauczycieli do wypowiedzenia się w tak ważnej sprawie Ministerstwo rozesłało kwestionariusz do wypełnienia szkołom objętym planową akcją. Ankieta obejmowała pytania natury organizacyjnej, dotyczącej obsługi aparatów, sposobu, miejsca i czasu wyświetlania filmów, sprawności ich obiegu, oraz pytania merytoryczne, jak korelacja tematów filmowych z zagadnieniami programowymi, przystosowanie filmów do rozkładu materiału, wartości dydaktycznej poszczególnych filmów, wystarczalności i celowości objaśnień tekstowych i metodycznych, wreszcie reakcji młodzieży i ogólnej użyteczności stosowania filmów w nauce szkolnej. Na…

Na terenie Lwowa w rozpowszechnianiu filmów oświatowych współdziałali członkowie byłej Awangardy, zwłaszcza Bolesław Lewicki i Henryk Breit. Za pośrednictwem Lwowskiego Kuratorium nawiązali oni kontakt z centralą kinofikacji w Warszawie. Akcji tej patronowała Sekcja Filmowa Towarzystwa Nauczycieli Szkół Wyższych, która przejęła po Awangardzie tradycje organizowania publicznych pokazów i dyskusji filmowych z tą tylko różnicą, że obiektem jej działalności była młodzież licealna. Akcja ta prowadzona przez Breita i Lewickiego utrzymała się do wiosny i zakończona została konferencją nauczycielską…

Przystosowaniem ich do potrzeb programów nauczania i wychowania oraz do zainteresowania młodzieży. Na pokazy te, organizowane głównie dla szkół powszechnych, młodzież uczęszczała pod opieką nauczycieli. Seans trwał około dwóch godzin. W skład programu wchodziły następujące filmy: a) naukowy (z dziedziny krajoznawstwa, przyrody, techniki); b) film trikowy (komedia, kreskówka) i c) wychowawczo-rozrywkowy (długometrażowy). W 1938 r. Towarzystwo uruchomiło dziesięć aparatów dźwiękowych w siedmiu okręgach (Poznań, Kraków, Katowice, Lwów, Lublin, Równe i Wilno). Sprawozdanie Towarzystwa nie uwzględnia Warszawy….

Były to filmy o charakterze pomocy naukowej, lecz nie objęte stałym planem obiegowym. Wybór ich i stosowanie pozostawiono szkołom, pod warunkiem, że będą one wyświetlane w ścisłym związku z programem i tokiem nauczania poszczególnych przedmiotów. Filmy zarówno kategorii A, jak B były przeznaczone do wyświetlania na lekcjach. Inną grupę stanowiły filmy kategorii C. Miały one charakter ogólnokształcący i wychowawczy, pozostawione również do swobodnego wyboru i wyświetlania przez szkoły, ale tylko poza lekcjami szkolnymi. W związku z kategorią…

Trudność wyboru (poza brakiem zgodności tematu filmowego z odpowiednim zagadnieniem programowym) polegała na tym, że przejrzany materiał miał charakter propagandowy dodatków tygodniowych bądź ujęty był ze stanowiska dziennikarskiego, a więc nastawiony raczej na budzenie zaciekawienia szerokiej publiczności niż na pogłębianie tematu ze stanowiska naukowego. Nie trzeba dodawać, że dostosowanie takich filmów do potrzeb szkolnych nastręczało trudności, a czasami było wręcz niemożliwe. Tylko stworzenie własnej wytwórni i ścisła jej współpraca z pedagogami mogłaby rozwiązać ten problem,…