W wyborze filmów Towarzystwo Filmowe kierowało się:

Przystosowaniem ich do potrzeb programów nauczania i wychowania oraz do zainteresowania młodzieży. Na pokazy te, organizowane głównie dla szkół powszechnych, młodzież uczęszczała pod opieką nauczycieli. Seans trwał około dwóch godzin. W skład programu wchodziły następujące filmy: a) naukowy (z dziedziny krajoznawstwa, przyrody, techniki); b) film trikowy (komedia, kreskówka) i c) wychowawczo-rozrywkowy (długometrażowy). W 1938 r. Towarzystwo uruchomiło dziesięć aparatów dźwiękowych w siedmiu okręgach (Poznań, Kraków, Katowice, Lwów, Lublin, Równe i Wilno). Sprawozdanie Towarzystwa nie uwzględnia Warszawy. Plan sieci kin przedstawiony Ministerstwu WRiOP i zatwierdzony okólnikiem przewidywał cztery aparaty dla Komitetu Okręgu Warszawskiego. Sprawę zakupu aparatów oraz doboru filmów Zarząd Główny Towarzystwa uzgadniał z przedstawicielami PAT. Była to impreza dochodowa, której zysk przeznaczano na budowę szkół powszechnych. Przewidywano rocznie 9 miesięcy pracy kina szkolnego przez 20 dni w miesiącu, dziennie zaś po dwa seanse.