Month: kwiecień 2014

O odniesionej korzyści piszą 82 uczennice, czyli 94,2%, w tym 59 uczennic, a więc 67,8%, nadmienia, że dowiedziały się o istnieniu szeregu nieznanych im zawodów, że zapoznały się z istotą pracy w kilkunastu działach i z wymaganiami stawianymi przez poszczególne zawody. Po przeanalizowaniu poszczególnych wypowiedzi Karpowiczowa stwierdza, że zebrany materiał jest wymownym dowodem tego, jak doniosłe znaczenie dla młodzieży ma tzw. preorientacja zawodowa, w której naczelne miejsce winny zająć pogadanki o wyborze zawodu oraz film zawodoznawczy. W…

Na 478 odpowiedzi 385, czyli 80,5%, podkreśliło dużą korzyść odniesioną z akcji Poradni; 267, czyli 55,8%, nadmieniało, że dopiero z pogadanek i filmu dowiedziało się, iż każdy zawód stawia swym kandydatkom odmienne wymagania. W 229 odpowiedziach znajdujemy wzmianki o tym, że po raz pierwszy posłyszały o istnieniu całego szeregu zawodów, że poznały istotę pracy w kilkunastu działach. Na 478 odpowiedzi 336, a więc 70,2%, dzieci podkreśliło wyraźnie, iż dopiero wysłuchanie pogadanek i obejrzenie filmu zmusiło…

Planową i przemyślaną akcję rozpowszechniania filmu dydaktyczno-zawodoznawczego prowadziła w dalszym ciągu Warszawska Poradnia Zawodowa Stowarzyszenia Służba Obywatelska. Inspiratorem tej akcji i jej organizatorem była kierowniczka działu preorientacji tej poradni, dr Ludmiła Karpowiezowa. W czasie podróży do Wiednia i Berlina miała ona możność skonfrontowania naszego dorobku w tej dziedzinie z zagranicznym. Uwagę jej zwrócił niemiecki cykl filmów pt. Schaffende Hände, który poruszał podobne zagadnienia, jak nasz, Szkolnictwo zawodowe żeńskie, tylko ukazywał inne zawody. Ta pierwsza akcja systematycznego…

Od 1933 r. prowadził kina oświatowe na Polesiu: w Mikaszewiczach, Sienkiewiczach, Łunińcu i in. miejscowościach kresów wschodnich. Filmy oświatowe oglądali też sporadycznie członkowie różnych klubów i stowarzyszeń. Wieczory dyskusyjne o sztuce filmowej organizował np. Amatorski Klub Filmowy przy Międzyzwiązkowej Komisji Kulturalno- Artystycznej w gmachu Polskiego Towarzystwa Artystycznego (Trębacka 10). Dyskusje te zagajali m. in.: Adam Augustynowicz, Ryszard Biske, Eugeniusz Cękalski, Karol Irzykowski, Ireneusz Plater-Zyberk i in. Krótki metraż zajmował także nieco miejsca na pokazach Startu, gdzie…

Rozpowszechnianie filmów kształcących na terenie Polski w omawianym okresie nie poczyniło żadnych praktycznych zmian. W roku szkolnym 1936/1937 film oświatowy objął teren szkół. Problem ten omawiany gdzie w następnym rozdziale. Do września 1936 r. w dalszym ciągu głównym dystrybutorem filmów oświatowych był Kinematograf Miejski. Akcję swoją prowadził on na ustabilizowanym poziomie okresu ubiegłego, tylko liczba punktów wyświetlania filmów na peryferiach wzrosła z 3 do 12. W dalszym ciągu również filmy docierały do widzów jako nadprogramy seansów…

Próba utrzymania się z dochodów własnych, jakie starał się Instytut zdobyć, obsługując potrzeby szkolnictwa i rolnictwa w zakresie filmów dydaktycznych, nie powiodła się. Nie można było pozwolić jednak, aby państwo, posiadające swego przedstawiciela w Radzie Zarządzającej międzynarodowej organizacji, nie zrobiło nic na swym własnym terenie. To chyba było powodem decyzji, która zapadła odnośnie do dalszych losów Instytutu. W 1935 r. Zarząd i Komitet Muzeum w porozumieniu z Ministerstwem WRiOP postanowili wydzierżawić Instytut na okres trzech…

Tworzenie ośrodków i wymiana filmów związane były w znacznym stopniu z konwencjami celnymi, ze stworzeniem międzynarodowych katalogów, z cenzurą filmową oraz z ujednoliceniem szerokości taśmy. Sprawa unifikacji taśmy, poruszana już na Kongresie w Wiedniu, była w Rzymie gorąco dyskutowana. Napotykano tu wielkie trudności. Standaryzacja międzynarodowa taśmy zazębiała się bowiem z interesami techniczno-przemysłowymi. Rozstrzygnięcie tego problemu powierzył Kongres specjalnej komisji. Cała akcja, zainicjowana przez międzynarodową organizację, uzależniona była od poszczególnych rządów, którym Kongres powierzył opiekę nad rozwojem filmu…

Sprawa metody filmu szkolnego dyskutowana była również na Kongresie Ligi Nowego Wychowania w Cheltenham (31 VII — 1.4 VIII 1936 r.), gdzie zostały wyróżnione trzy możliwości zastosowania filmu na lekcji w zależności od dydaktycznej potrzeby w danym momencie toku lekcyjnego oraz od samego filmu. Problemy filmu naukowego i jego dorobku na całym świecie rozważane były na paryskim Kongresie Fotografii i Kinematografii Naukowej. Impuls do tych licznych dyskusji międzynarodowych oraz wytyczne dla nich datują się niewątpliwie od Pierwszego…