Napotykano tu wielkie trudności

Tworzenie ośrodków i wymiana filmów związane były w znacznym stopniu z konwencjami celnymi, ze stworzeniem międzynarodowych katalogów, z cenzurą filmową oraz z ujednoliceniem szerokości taśmy. Sprawa unifikacji taśmy, poruszana już na Kongresie w Wiedniu, była w Rzymie gorąco dyskutowana. Napotykano tu wielkie trudności. Standaryzacja międzynarodowa taśmy zazębiała się bowiem z interesami techniczno-przemysłowymi. Rozstrzygnięcie tego problemu powierzył Kongres specjalnej komisji. Cała akcja, zainicjowana przez międzynarodową organizację, uzależniona była od poszczególnych rządów, którym Kongres powierzył opiekę nad rozwojem filmu jako najsilniejszego czynnika w nauczaniu szkolnym na wszystkich szczeblach nauki. Liczne kontakty zagraniczne i współpraca z Międzynarodowym Instytutem nie pozostawały bez wpływu na sytuację filmu kształcącego w Polsce. W roku obrad Kongresu w Rzymie istniał jeszcze nominalnie w Polsce Instytut Filmowy przy Muzeum Przemysłu i Rolnictwa. Faktycznie jednak była to już tylko jego agonia. W 1931 r. skutkiem przerwy dopływu dotacji od Ministerstw placówka ta przestawała się rozwijać i skazana była na wegetację.