PORAŻKI MISTRZÓW PIÓRA

Producentem, który w pełni docenił znaczenie pisarza i jego rolę w podnoszeniu walorów artystycznych kina, był – zdaniem wielu współczesnych mu pionierów – Sam Goldwyn (1884-1974). Pragnąc pozyskać dla swej wytwórni znane pióra amerykańskie i europejskie zorganizował towarzystwo „Eminent Authors Inc.”, w którym znaleźli się Henry Arthur Jones, Somerset Maugham, Channing Pollock, Gertrude Atherton, Edward Knoblock i inni. „Te sławne nazwiska – pisze Kevin Brownlow – pozyskano olbrzymim kosztem dla podniesienia prestiżu przemysłu filmowego; było to odważne, ale ryzykanckie posunięcie. Wspomniani autorzy całe życie tworzyli z po- mocq słowa jako środka ekspresji i byli kompletnie nie przygotowani do tego, by rozwijać fabułę i rysować charaktery w kategoriach obrazowych. Goldwyn zdobył się na niezwykły wysiłek pragnqc nauczyć ich kunsztu właściwego ruchomym obrazom, ale pomysł był od po- czqtku skazany na niepowodzenie. Na szczęście Goldwyn niewiele stracił; deficyt finansowy został wyrównany z nawiązką olbrzymim wzrostem prestiżu. Historia »Eminent Authors Inc.« była rodzajem rewolucji dźwiękowej a rebours: najwięksi luminarze literatury beletrystycznej znaleźli się nagle w obrębie medium, które pragnęło wykorzystać ich talenty, ale które okazało się nad wyraz kłopotliwe jako nowy język. Zwyczajni autorzy scenopisów, pogardliwie zwani »murzynami«, musieli spieszyć z pomocą niejednemu z tych »eminentnych autorów« i ratować ich od elementarnych wpadek – tak jak później ludzie teatru zdążali na ratunek reżyserom pogrążającym się w powodzi dźwiękowców. Niektóre scenariusze pióra »eminentów« przeszły do hollywoodzkich legend jako Przykład Odstraszający”.