Odnośnie do projektorów wysunęło się zagadnienie doboru typów aparatów

Najodpowiedniejszych dla szkół oraz ustalenia ich maksymalnych cen. W tym celu 30 VI 1937 r. Ministerstwo wydało dwa zarządzenia: jedno w sprawie oceny typów aparatów filmowych dla szkół, drugie w sprawie komisji oceny tych aparatów. Zgodnie z tymi zarządzeniami wszystkie firmy wytwórcze, pragnące dostarczać swych aparatów szkołom, obowiązane były przedstawiać je uprzednio do oceny przez odnośną Komisję. Szkoły zaś zgodnie z zarządzeniem ministra WRiOP nabywać mogły jedynie typy aparatów, uznane na wniosek Komisji przez ministra za dozwolone do użytku w szkołach i ogłoszone w Dzienniku Urzędowym Ministerstwa WRiOP. Dalsze komunikaty dotyczyły zakwalifikowanych typów projektorów. Podawały ich opis, cenę oraz czasem adresy punktów sprzedaży na terenie niektórych miast w całej Polsce100. Ostatecznie zakwalifikowano 9 typów tych aparatów, których cena wahała się w granicach od 391 do 2346,5 zł Drugi bardzo trudny problem do rozwiązania to zdobycie odpowiednich filmów, możliwie dostosowanych do programów nauki. Komisja, powołana przez Ministerstwo WRiOP do zorganizowania filmoteki szkolnej, stanęła wobec niezmiernie trudnego problemu, jakim był brak filmów ściśle szkolnych w ogólnej produkcji światowej, a w szczególności brak filmów przystosowanych do potrzeb szkół polskich. Nic innego nie pozostawało, jak wybór z istniejących filmów ogólno oświatowych najbardziej zbliżonych do typów filmu szkolnego w zakresie przyjętych klas i przedmiotów, następnie ściślejsze dostosowanie ich za pomocą odpowiedniego przemontowania do istniejących potrzeb.