Nie znamy też nazwisk wielu twórców działających w tym okresie

Filmy ich firmowały wytwórnie, w których pracowali. Z nielicznych recenzji, zamieszczonych w czasopismach, parę słów poświęcono filmom. Wilno i uroczystości koronacji obrazu Matki Boskiej Ostrobramskiej, Nafta, Ci, co czuwają, Polska w przeszłości i teraźniejszości, Dłuto i pędzel. Film o Wilnie, zrealizowany w 1927 r. przez Włodzimierza Stępow- skiego, według opinii recenzenta był „dziełem wybitnego talentu fotografa, realizatora i operatora”. Przed oczami widzów przesuwały się kolejno „w świetnych, ostrych, w cudowne motywy ujętych zdjęciach wybrzeża Wilii, lasy i pagórki, okolice Wilna, Troki i Werki. W przepięknych oświetleniach, tonących w słońcu o zmroku, przy blasku księżyca, stary gród ze wszystkch jego pięknych stron ujęty; architektura pałacu, zabytki, stare zamki, kościoły, domy pamiątkowe i motywy z życia miejskiego, z robót w polu”. Film ten, wyświetlany w sali reprezentacyjnej Belwederu, zdobył wielkie uznanie władz. Nafta — film naukowy, zrealizowany w 1929 r. jako pierwszy obraz z zaplanowanego cyklu Źródła energii w Polsce. Współtwórcą jego był Mieczysław Iżycki, współwłaściciel Centrali Propagandy Filmowej. Film zdobył uznanie na Powszechnej Wystawie w Poznaniu.