Znaczna część Polski nie ukazana była należycie w filmie.

Dotyczyło to szczególnie samej stolicy, od której zamierzano rozpocząć zdjęcia. Podkomisja pragnęła posługiwać się tylko najlepszymi operatorami. W dwa lata później, w 1929 r., inicjatywę realizacji filmów krajoznawczych podjęło Centralne Biuro Filmowe. Polska na taśmie filmowej miała być reprezentowana na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu. Projekt podjęli: prezes A. Niemirski i H. Zagrodziński. Założyli oni spółkę na zasadach handlowych pod firmą Polska w Filmie. Kapitał złożyły w miarę możności wszystkie krajowe wypożyczalnie i laboratoria oraz niektóre kinoteatry. Spółka nie liczyła na żadne subwencje. Cała branża filmowa poparła ten projekt i wiązała z nim nadzieję, że wspomniana wytwórnia rozwinie się w stałą poważną placówkę, mającą na celu produkcję filmów krajoznawczych, dokumentarnych i propagandowych; placówkę, która zastąpi dorywcze i często niezbyt fortunne poczynania. Praca została rozpoczęta. W dniu 27 III 1929 r. wyruszyła ekspedycja na Huculszczyznę w składzie: prof. A. Wisłocki jako kierownik, A. Wawrzyniak jako operator, J. Babieński jako pomocnik oraz dwóch narciarzy. Interesujący opis tej wyprawy zamieściło „Kino dla Wszystkich”. Była to pierwsza i ostatnia informacja o działalności tak bardzo potrzebnej placówki. Impreza zakończyła się, niepowodzeniem, chociaż zebrano już sumę 40 000 zł. WTinę przypisywano Centralnemu Biuru Filmowemu.