Gromadzenie i przechowywanie filmów

Negatywów oraz udostępnianie ich uczniom, szkołom i instytucjom wychowawczo-rolniczym i innym, rozpowszechnianie wśród sfer pedagogicznych i organizacji społeczno-zawodowych wiedzy i umiejętności zastosowania kinematografu przez urządzanie kursów, odczytów, pokazów aparatów oraz przez wydawnictwa i gromadzenie literatury. Można powiedzieć, że Sekcja Ogólnooświatowa podjęła zadania byłego Instytutu Pokazów Świetlnych. Rok 1928 był okresem ustalania form organizacyjnych Instytutu. Początkowo mieścił się on w gmachu Muzeum przy ul. Krakowskie Przedmieście 66, a od r. 1929 uzyskał (dzięki poparciu Ministerstwa WRiOP) własny lokal w pomieszczeniach Towarzystwa Naukowego w Pałacu Staszica, Nowy Świat. Tu powstało własne laboratorium oraz pracownia do robienia przezroczy i powiększeń. Produkcja była pierwszoplanowym zadaniem Instytutu i w latach 1928—1932 sięgała liczby około 60 tytułów. Miały one na ogół charakter instruktażowo-propagandowy. Zasób własnych filmów wzbogacały zakupione i opatrzone napisami filmy amerykańskie i francuskie.