W atmosferze prowadzonych przez Ingardena zajęć rodziły się pomysły filmoznawcze

Blaustein, jak i Lewicki pochodzą ze środowiska lwowskiego, z kręgu słuchaczy prof. Romana Ingardena, który w latach 1932—1935 prowadził na tamtejszym uniwersytecie konwersatoria związane z tematyką estetyczną, m. in. i filmową. Wśród uczestników grupę zainteresowań filmowych stanowili wymienieni i Zofia Lissa. W atmosferze prowadzonych przez Ingardena zajęć rodziły się pomysły filmoznawcze, które następnie przybierały postać pozycji wydawniczych. Zdaniem Lewickiego, ta świadoma chęć stworzenia filmoznawcze- go warsztatu badawczego należy integralnie do dziejów powstałego i działającego w tym samym czasie na terenie Lwowa klubu filmowego Awangarda i jest kontynuacją jego atmosfery i zainteresowań. Artykuły zamieszczane na łamach „Oświaty i Wychowania” są bogatym materiałem, dającym obraz stopniowego rozwoju filmu oświatowego w skali światowej. Wszyscy niemal autorzy zarówno artykułów ukazujących się w prasie pedagogicznej, jak filmowej i codziennej byli zgodni, że film szkolny w Polsce znajdował się wówczas dopiero w zaraniu swych możliwości i że niezwłoczne wykorzystanie go w szkole było konieczne. Uczynienie zadość tej opinii leżało w gestii władz szkolnych, które też zdecydowały wprowadzić film do szkoły tytułem próby z początkiem roku szkolnego 1936/1937.