Month: sierpień 2014

Niedzisiejszą dziewczynę reżyserował Allan Dwan, a obok Mary Pickford występowali jej brat Jack i Donald Crisp. Francés Marión zrealizowała swój plan w stu procentach: jej scenariusz spodobał się „Słodkiej Mary” i kilka tygodni później nowy przebój pt. Znajda oczekiwał swej nowojorskiej premiery. Mary Pickford zaprosiła młodocianą scenarzystkę do Nowego Jorku, ale ta nie miała pieniędzy na podróż. Musiała więc szybko zagrać rolę w jakimś westernie z Monte Blue, nim wreszcie wyprawiła się na premierę. Powitała…

Charakterystyczna pod tym względem jest kariera Fronces Marion (ur. 1888). Jej historia wydaje się godna uwagi także ze względu na mnóstwo ubocznych, na pozór mało ważnych szczegółów, które jednak odmalowują owq niepowtarzalną atmosferę, towarzyszącą bujnemu rozwojowi kina w okresie I wojny światowej. Panna Marion jako uczennica miała niewątpliwe zdolności do rysunków, co jednak nie zyskało uznania pedagogów, gdyż za śmiałe karykatury swych przełożonych wydalono ją ze szkoły w San Francisco. Mając dziewiętnaście lat została reporterką tamtejszego…

Tymczasem wieść o rosnącym zapotrzebowaniu na scenariusze rozeszła się po świecie i po zakończeniu I wojny światowej scenariopisarstwo stało się sprawą niejako publiczną. „Każdy pisał dla kina – twierdzi Brownlow – wytwórnie były zarzucane skryptami i streszczeniami nadsyłanymi przez amatorów ze wszystkich stron świata. Była to jedyna dziedzina produkcji filmowej, w której mogła do woli uczestniczyć publiczność. Nie wymagała żadnej praktyki, żadnej wiedzy technicznej i żadnych narzędzi, poza maszyną do pisania. Ogłoszenia . szkół dla…

„Edward Knoblock napisał raz scenariusz dla mego ojca – wspomina Agnes de Mille – ale, jak większość innych sławnych pisarzy i dramaturgów, nie potrafił myśleć wyłącznie obrazami. Jedno zdanie w jego scenariuszu brzmiało mniej więcej tak: »Brak słów, by opisać scenę, która teraz nastąpi«. Ojciec twierdził, że takie sformułowanie może być niezwykle pomocne dla reżysera! Jeszcze inna fraza pojawiała się w Letnim szaleństwie Cosmo Hamiltona: »Nieprzypadkowo tej łetniej nocy znaleźli się sami w górskiej chatce…«….

Producentem, który w pełni docenił znaczenie pisarza i jego rolę w podnoszeniu walorów artystycznych kina, był – zdaniem wielu współczesnych mu pionierów – Sam Goldwyn (1884-1974). Pragnąc pozyskać dla swej wytwórni znane pióra amerykańskie i europejskie zorganizował towarzystwo „Eminent Authors Inc.”, w którym znaleźli się Henry Arthur Jones, Somerset Maugham, Channing Pollock, Gertrude Atherton, Edward Knoblock i inni. „Te sławne nazwiska – pisze Kevin Brownlow – pozyskano olbrzymim kosztem dla podniesienia prestiżu przemysłu filmowego; było to…

Producent i reżyser William de Mille, starszy brat Cecila B. De Mille’a, twierdzi, że to on w czasie I wojny był jednym z pierwszych zwolenników utrwalania na papierze przyszłego filmu. Swojq metodę starał się przeforsować w wytwórni Famous-Players-Lasky. „Opierając się na tradycjach literatury scenicznej – wspomina Agnes de Mille – ojciec mój sugerował, że zaplanowanie wszystkich szczegółów przyszłego filmu może być bardzo pożyteczne. Napisał jeden niewielki scenopis dla Cecila. Potem zaprosił (do Hollywood) znajo- :…

Jak powstawały pierwsze scenariusze, opowiada Mary Pickford („Sunshine and Shadow”, 1956) w opisie pierwszej wyprawy grupy zdjęciowej wytwórni Biograph z Nowego Jorku do Hollywood. Griffith, który kierował zdjęciami, chciał pewnego dnia nakręcić wstawkę fabularną na pół rolki taśmy: „ – Ma ktoś z was jakiś pomysł na krótkq historyjkę? – zapytał. Troje czy czworo z nas rzuciło się po papier i ołówki i za chwilę wszyscy gryzmoliliśmy jak szaleni. W czasie moich pierwszych tygodni w wytwórni…

W czołówce jednoaktówki Kapelusz z Nowego Jorku, zrealizowanej przez Griffitha w roku 1912, pojawia się jedno z pierwszych nazwisk zawodowych scenarzystów: Anita Loos. Córka wydawcy, jako mała dziewczynka odtwarzała od czasu do czasu na scenie role dziecięce. W przerwach między aktami sztuki wyświetlano w teatrze jednoaktówki, zapełniając czas niezbędny dla zmiany dekoracji. Dla dziewczynki, która oglądała te filmy zza kulis, patrząc na odwrotną stronę ekranu, kinowe intermedia były największą atrakcją. Gdy miała czternaście lat, pomyślała…