Wymianie poglądów służyły też zjazdy międzynarodowe

Po drugim Międzynarodowym Kongresie w Hadze (IV — 5 V 1928 r.), poświęconym wykorzystaniu kinematografii w różnych dziedzinach nauczania oraz metodom, jakie należy stosować, odbyła się trzecia Międzynarodowa Konferencja w Wiedniu (25 V — 31 V 1931 r.), gdzie jednym z najważniejszych punktów obrad była sprawa unifikacji wymiarów taśmy filmowej. Różnorodność wymiarów bardzo utrudniała międzynarodową wymianę filmów. Ustalono więc, że po ostatecznym porozumieniu się z producentami taśmy i aparatów oraz zapoznaniu się z potrzebami odbiorców zostaną ustalone oficjalne wymiary, do których wszyscy byliby zobowiązani się stosować. Międzynarodowy Instytut pragnął usunąć wszelkie trudności hamujące racjonalne wykorzystanie kinematografu dla potrzeb oświaty. Był on bardzo żywotny, zwłaszcza w pierwszym okresie swej działalności, i udało mu się rozwikłać szereg problemów, utrudniających wymianę międzynarodową filmów. Coraz częstsze zjazdy i konferencje międzynarodowe w sprawie filmu naukowego, jakie odbywały się corocznie w Europie pod egidą Komitetu Współpracy Umysłowej Ligi Narodów, oraz tworzenie licznych międzynarodowych ugrupowań pedagogicznych, zamierzających posługiwać się filmem jako pomocą dydaktyczną, dowodziły, że sprawa ta była niezmiernie aktualna dla kulturalnie zorganizowanych społeczeństw.