Rada Administracyjna zbierała się raz do roku

Mogła ona przekazywać komisjom ekspertów zbieranie pewnych kwestii specjalnych i studiów nad nimi oraz powziąć inicjatywę w zwróceniu uwagi Rady Ligi Narodów na potrzebę zwołania konferencji międzynarodowej w celu osiągnięcia porozumienia międzynarodowego. Głównym celem Instytutu było zachęcanie wszelkimi możliwymi środkami do produkowania, rozpowszechniania i wymiany międzynarodowej filmów kształcących oraz opracowywanie najlepszych metod wykorzystania filmu dla celów dydaktycznych. Instytut był między innymi organem informacji międzynarodowych we wszystkim, co dotyczyło kinematografii kształcącej. Dla ułatwienia wymiany filmów Instytut opracował Międzynarodowy katalog filmów, popularyzacji zaś metod miało służyć (wydawane od lipca 1929 r.) czasopismo, którego tytuł francuski brzmiał: „Revue Internationale du Cinéma Educateur”. Czasopismo to wydawano w pięciu językach (angielskim, francuskim, hiszpańskim, niemieckim i włoskim). Na jego łamach zabierali głos znani fachowcy filmowi wszystkich krajów, ludzie nauki, a nawet mężowie stanu. Zamieszczano projekty scenariuszy filmowych i informacje o rozwoju filmu kształcącego w poszczególnych państwach. Między innymi znajdujemy tam projekt filmu o Panu Twardowskim, cytowany już obszerny artykuł W. Chodźki pt. Les „Centres d’Hygiène” en Pologne, artykuł historyczno-informacyjny o sytuacji kinematografii kształcącej w Polsce oraz szereg informacji, zwłaszcza o propagandzie higieny na terenie Polski przy pomocy filmu.