Inne tematy

Od 1933 r. prowadził kina oświatowe na Polesiu: w Mikaszewiczach, Sienkiewiczach, Łunińcu i in. miejscowościach kresów wschodnich. Filmy oświatowe oglądali też sporadycznie członkowie różnych klubów i stowarzyszeń. Wieczory dyskusyjne o sztuce filmowej organizował np. Amatorski Klub Filmowy przy Międzyzwiązkowej Komisji Kulturalno- Artystycznej w gmachu Polskiego Towarzystwa Artystycznego (Trębacka 10). Dyskusje te zagajali m. in.: Adam Augustynowicz, Ryszard Biske, Eugeniusz Cękalski, Karol Irzykowski, Ireneusz Plater-Zyberk i in. Krótki metraż zajmował także nieco miejsca na pokazach Startu, gdzie…

Rozpowszechnianie filmów kształcących na terenie Polski w omawianym okresie nie poczyniło żadnych praktycznych zmian. W roku szkolnym 1936/1937 film oświatowy objął teren szkół. Problem ten omawiany gdzie w następnym rozdziale. Do września 1936 r. w dalszym ciągu głównym dystrybutorem filmów oświatowych był Kinematograf Miejski. Akcję swoją prowadził on na ustabilizowanym poziomie okresu ubiegłego, tylko liczba punktów wyświetlania filmów na peryferiach wzrosła z 3 do 12. W dalszym ciągu również filmy docierały do widzów jako nadprogramy seansów…

Próba utrzymania się z dochodów własnych, jakie starał się Instytut zdobyć, obsługując potrzeby szkolnictwa i rolnictwa w zakresie filmów dydaktycznych, nie powiodła się. Nie można było pozwolić jednak, aby państwo, posiadające swego przedstawiciela w Radzie Zarządzającej międzynarodowej organizacji, nie zrobiło nic na swym własnym terenie. To chyba było powodem decyzji, która zapadła odnośnie do dalszych losów Instytutu. W 1935 r. Zarząd i Komitet Muzeum w porozumieniu z Ministerstwem WRiOP postanowili wydzierżawić Instytut na okres trzech…

Tworzenie ośrodków i wymiana filmów związane były w znacznym stopniu z konwencjami celnymi, ze stworzeniem międzynarodowych katalogów, z cenzurą filmową oraz z ujednoliceniem szerokości taśmy. Sprawa unifikacji taśmy, poruszana już na Kongresie w Wiedniu, była w Rzymie gorąco dyskutowana. Napotykano tu wielkie trudności. Standaryzacja międzynarodowa taśmy zazębiała się bowiem z interesami techniczno-przemysłowymi. Rozstrzygnięcie tego problemu powierzył Kongres specjalnej komisji. Cała akcja, zainicjowana przez międzynarodową organizację, uzależniona była od poszczególnych rządów, którym Kongres powierzył opiekę nad rozwojem filmu…

Sprawa metody filmu szkolnego dyskutowana była również na Kongresie Ligi Nowego Wychowania w Cheltenham (31 VII — 1.4 VIII 1936 r.), gdzie zostały wyróżnione trzy możliwości zastosowania filmu na lekcji w zależności od dydaktycznej potrzeby w danym momencie toku lekcyjnego oraz od samego filmu. Problemy filmu naukowego i jego dorobku na całym świecie rozważane były na paryskim Kongresie Fotografii i Kinematografii Naukowej. Impuls do tych licznych dyskusji międzynarodowych oraz wytyczne dla nich datują się niewątpliwie od Pierwszego…

Wracano do niego niemal na wszystkich pedagogicznych spotkaniach międzynarodowych. Znalazł się on na Kongresie Nauczania w Brukseli (w czasie od 18 VII do 6 VIII 1935 r.), gdzie zwrócono uwagę na aparat projekcyjny, tzw. cinescope, będący idealną kombinacją kinematografu z lampą projekcyjną, z którego wypływała dwojaka korzyść: wielka ekonomia metrażu i ułatwienie dawania wyjaśnień. Tu również uczestnicy podkreślali, że film musi być wyświetlany w każdej klasie w momencie „psychologicznej potrzeby” danej lekcji, a nie w…

W myśl ogólnych postulatów wszystkich sekcji filmy wychowawcze winny dawać młodzieży zarówno dokładniejszą znajomość życia w jego powiązaniach i bogactwie, jak też i rozwijać w niej zdolności umysłowe oraz właściwości charakteru; unikać należy wszystkiego, co mogłoby prowadzić do bierności duchowej, powierzchowności umysłowej, braku koncepcji i skłonności do nieuwagi; również winien film mniej dawać wiadomości, a raczej przyzwyczajać do obserwacji i refleksji. Z drugiej strony w myśl tych postulatów należało zarówno w przedstawieniach rozrywkowych, jak i…

Od 19 do 25 kwietnia 1934 r. Zgromadził on przedstawicieli czterdziestu pięciu krajów, a wśród nich wybitnych pedagogów, dydaktyków rzeczoznawców filmu. Kongres otworzył Mussolini, po czym przemówił generalny sekretarz Ligi Narodów, Avenol. W imieniu delegacji polskiej, w skład której wchodzili: Ryszard Or- dyński, Tadeusz Chromecki i Leonard Kociemski, powitał kongres Kociemski, stwierdzając, że polskie czynniki wychowawcze zarówno rządowe, jak i społeczne przywiązują wielką wagę do filmu edukacyjnego i oczekują od obecnego Kongresu powzięcia uchwał, popularyzujących metodę stosowania filmów…