Kongres odbył się w Rzymie na Kapitolu w sali Juliusza Cezara

Od 19 do 25 kwietnia 1934 r. Zgromadził on przedstawicieli czterdziestu pięciu krajów, a wśród nich wybitnych pedagogów, dydaktyków rzeczoznawców filmu. Kongres otworzył Mussolini, po czym przemówił generalny sekretarz Ligi Narodów, Avenol. W imieniu delegacji polskiej, w skład której wchodzili: Ryszard Or- dyński, Tadeusz Chromecki i Leonard Kociemski, powitał kongres Kociemski, stwierdzając, że polskie czynniki wychowawcze zarówno rządowe, jak i społeczne przywiązują wielką wagę do filmu edukacyjnego i oczekują od obecnego Kongresu powzięcia uchwał, popularyzujących metodę stosowania filmów w nauczaniu jako czynnika, mogącego doprowadzić do lepszego zrozumienia się narodów. Delegacja polska czynnie współdziałała w tych obradach. Ordyński był generalnym sprawozdawcą w sekcji badającej rozwój filmu w stosunkach międzynarodowych i wygłosił w niej referat pt. Znaczenie filmu dla sprawy wzajemnego zbliżenia narodów, a Kociemski przewodniczył trzeciej komisji, zajmującej się znaczeniem kinematografu dla poradnictwa zawodowego. Kongres obradował w trzech sekcjach, spośród których pierwsza była najbliższą właściwych zagadnień wychowawczych, związanych z kinematografem. Obradowała ona w czterech komisjach, z których pierwsza rozważała metodologię filmu dydaktycznego, druga problemy filmu ściśle naukowego oraz jego zastosowanie w szkolnictwie wyższym, trzecia, jak wspomniałam, poradnictwo zawodowe, a czwarta rolę kinematografii w zakresie podniesienia kultury wiejskiej.