ZMYSŁOWOŚĆ – ARTYKUŁ PIERWSZEJ POTRZEBY

Cykl adaptacji uzupełnia w roku następnym (1917) Ulubienica Paryża wg „Katedry Marii Panny w Paryżu” Hugo i Dama Kameliowa wg Dumasa-syna. Twórcą prawie wszystkich tych filmów jest Gordon Edwards, który zna już doskonale zarówno możliwości swej gwiazdy, jak i upodobania jej publiczności; toteż owocem współpracy obojga będą aż 23 filmyl Podczas pracy na planie Bara i Edwards w każdej sytuacji szybko znajdują wspólny język: Czy w tej scenie mam się zachowywać tak, jakbym opierała się zalotom mego partnera, czy mam mu ulegać? – pyta na planie reżysera. Proszę to pozostawić domyślności widzów – brzmi odpowiedź ufnego w magię swej gwiazdy Edwardsa. Oboje nie zdają sobie nawet sprawy, że tworzą zaczątki stylu „sophisticated”, który wiele lat później, w okres Cildy i Rity Hayworth, uzyska sens niemal filozoficzny. Na razie z harmonijnej współpracy Bary i Edward; zadowolony jest przede wszystkim sam Fox, choć w dobrze, że widzowie oczekujq coraz to nowych, silnie szych dawek wampowatych atrakcji. Na afiszu pojaw się więc Kobieta-tygrys z podtytułem: Wamp – czempic sezonu. Bara jest tym razem rosyjskq księżnq, skazar w Anglii na śmierć przez powieszenie. Rejestr jej wystęi ków obejmuje wszystko, do czego tylko może być zdolr zdeprawowana jednostka: oszustwa, kradzieże, zdrad zabójstwa, sadyzm. Spotęgowane dawki satanicznej mitologii doprowc dzajq do tego, że gdy na ulicy Theda chce pogłaskc po głowie napotkane dziecko, przerażona matka poryw je na ręce i ucieka. Inne kobiety rzucajq aktorce złe wrogie spojrzenia, niczym czarownicy. „Aby zrozumieć reakcje widzów tamtych dni – powi później Theda Bara – trzeba pamiętać, że ludzie świi cie wierzyli w to, co widzieli na ekranie. Nikt nie burz’ tej »wielkiej iluzji«. Publiczność myślała, że gwiazdy byl naprawdę takie, jak w filmie. Wychodzqc z kina kobiel kopały ustawione plansze z moimi fotografiami i przy zywały policję, gdy na ulicy zagadnęło mnie jakie dziecko”.