Inne tematy

Zgodnie z ich własnym ustawodawstwem oraz do powzięcia zarządzeń, zakazujących lub ograniczających przywóz lub przewóz wspomnianych filmów ze względu na konieczność ochrony własnego rynku przed zalewem filmów zagranicznych. Dokument ratyfikacyjny został wysłany przez rząd polski Sekretarzowi Generalnemu Ligi Narodów 25 września 1937 r. z pewnymi zastrzeżeniami, dotyczącymi zabezpieczenia rynku krajowego. Data ratyfikowania przez nasz rząd konwencji zbiegła się niemal z datą, która zahamowała współpracę międzynarodową na tym odcinku. W dniu 30 XII 1937 r. został zamknięty Instytut…

W słowach wstępnych konwencji podkreślono wielkie znaczenie ułatwiania międzynarodowego obiegu filmów wychowawczych wszelkiego rodzaju, które przyczyniają się do wzajemnego zrozumienia narodów. Artykuł I głosił, że niniejsza konwencja stosuje się do filmów, które zgodnie z metodami dydaktycznymi zmierzają do wybitnie wychowawczego celu międzynarodowego i które należą do jednej z następujących pięciu kategorii: filmy przeznaczone do zaznajamiania z działalnością i celami Ligi Narodów, jak również innych organizacji międzynarodowych, ogólnie uznanych przez Wysokie Układające się Strony; filmy przeznaczone…

Unormowanie i ułatwienie planowej wymiany filmów kształcących miała na celu konwencja, podpisana w Genewie 11 X 1933 r. przez 24 państwa, należące do Ligi Narodów. Z ramienia rządu polskiego konwencję podpisał minister pełnomocny Edward Raczyński, stały delegat przy Lidze Narodów. Z ratyfikacją tej konwencji nie spieszyliśmy się jednak. Dopiero gdy aktualną stała się sprawa zastosowania żywych obrazów jako pomocy naukowej, władze zorientowały się, że niewiele jest polskich filmów ściśle związanych z programem szkolnym. Sprawa konwencji weszła…

W Seminarium Filmowym Wyższej Szkoły Lessinga, zorganizowany pod egidą Reichsfilmkammer i niemiecko-polskiego instytutu. Na program złożyły się filmy: Polesie, Kujawiak, 39,8°, Warszawa jesie- nią i Trzy etiudy Chopina. Pokaz zgromadził przeszło tysiąc osób. Między innymi byli obecni wyżsi urzędnicy Ministerstwa Propagandy, przedstawiciele przemysłu filmowego i prasy filmowej oraz wielu Polaków. Organizator tego pokazu, Juliusz Turbowicz, pisał: Na sali panował nastrój lekkiego zażenowania i, jak słusznie przewidywałem, zaciekawienia. Nieufność ta znikła jednak już po pierwszym filmie, potem…

Z sukcesów zagranicznych polskiego krótkiego metrażu w latach 1937—1939 zanotować należy dyplom uznania dla Trzech etiud Chopina, uzyskany na festiwalu w Wenecji w 1937 r., medal brązowy dla filmu Woda, reż. Romera, na festiwalu filmów amatorskich w Budapeszcie w 1938 r. oraz szereg nagród i wyróżnień dla filmów T. Jankowskiego. Jego film Piękno księstwa Łowickiego zdobył pierwszą nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Filmu Amatorskiego w Paryżu w 1937 r. W Budapeszcie w roku następnym zostały wyróżnione dwa…

Pawilon X Muzy był wielką atrakcją Gros wycieczek i zwiedzających kierowało tam swe kroki, gdzie poza ciekawymi urywkami ze starych filmów, z Połą Negri, Junoszą-Stępowskim, Malicką i in., mogli zobaczyć zestaw najlepszych filmów kulturalno-oświatowych, po raz pierwszy w Polsce, filmy krótkometrażowe i ich twórcy otrzymali nagrody od polskich władz państwowych i komunalnych. Przyznanie dosyć licznych nagród krótkiemu metrażowi miało być wyrazem zainteresowania czynników rządowych tą gałęzią produkcji. Ocenie podlegały filmy wyświetlane na ekranach w czasie…

Wraz z projektem urządzenia pawilonu filmowego na Targach pojawiły się w prasie sugestie dotyczące konieczności wyeksponowania tam działu filmów kulturalnych. Guranowski apelował: Rozszerzający się z każdym dniem niemal zakres możliwości technicznych wpływa na całym świecie nadzwyczaj dodatnio na rozwój filmu kulturalnego, który dzisiaj stał się nieodzownym czynnikiem pomocniczym w nauczaniu. Przed filmem kulturalnym niemal codziennie powstają nowe zadania. Pomimo pewnych już posunięć w tym kierunku kinematografia nasza stoi jeszcze u progu tych możliwości. Dlatego też wystawa…

Film krótkometrażowy coraz częściej towarzyszył filmowi pełno programowemu w różnych imprezach popularyzujących sztukę filmową wśród ogółu odbiorców. W dniach 2—10 października 1937 r. np. krótkie filmy wyświetlano na Festiwalu Sztuki, zorganizowanym pod hasłem „Sztuka dla ludu, sztuka dla mas”. Na ekranie, zainstalowanym na Rynku Starego Miasta w Warszawie, ludność oglądała bezpłatnie (poza zestawem produkcji pełnopro- gramowej) takie filmy, jak Rybołówstwo, Sobótki, Hajnówka, Na wsi, Gore, Trzy etiudy Chopina. Impreza ściągnęła tłumy widzów. Pisał o tym Lipski w…