Author: Wojciech Kaszubski

„Doktorem od filmów był Ralph Spence — notuje Brown- low. – Przemontowujqc sekwencje i zmieniając teksty napisów, potrafił całkowicie przerobić fabułę — dramat zamienić w wystrzałową komedię. W »Film Daily Year Book« zamieszczał pretensjonalne ogłoszenie: własne zdjęcie na całą stronę z podpisem — »Wszystkie złe, nędzne filmy, gdy czują, że umierają, śpieszą do Ralpha Spence’a«. Ale zmiana napisów w filmie nie była rzeczą tak łatwą, jak by się to mogło wydawać…”. Oto w roku 1924 do…

Wróćmy jednak do epoki „poetów filmowego napisu”. Mary Pickford miała swego nadwornego trubadura, niejakiego Geralda Duffy, który — zdaniem gwiazdy – po- t trafił jak nikt inny nadawać napisom w jej filmach równie filuterny i sentymentalny, co rzeczowy charakter. „Nie tak dawno – pisał Duffy w »Picture Play« (1922) pewien wielki producent twierdził z maniackim uporem, że idealnym filmem byłby taki, w którym nie byłoby ani jednego napisu. Inni z jego zwariowanych kolegów uznali to złudzenie za…

Stąd napisy przed Griffithem możemy określić jako napisy opowiadające – w odróżnieniu od napisów dialogowych, które w swej właściwej postaci pojawią się w okresie następnym. Wreszcie wyróżnijmy jeszcze trzeci, najprostszy i najtrwalszy rodzaj: napis informujący, w rodzaju owych nieśmiertelnych: „Następnego dnia…”, „A gdy zapadła noc…”, „Po latach…” itp. Jeżeli napis typu dialogowego pojawia się już bardzo wcześnie, to ma on z reguły charakter okrzyku, jak wspomniane zakończenie kroniki Pathe z wojny rosyjsko- -japońskiej czy kulminacyjne…

Historycy kina poszukujący praźródeł sztuki filmowej często wskazują nie tylko na pantomimę, cyrk, balet, teatr, ale także na ilustrację książkową, czyli wczesne formy komiksu. I tak radziecki krytyk Michaił Blejman przypomina, że Dickensowski „Klub Pickwicka” zaczął powstawać nie w formie powieści, lecz podpisów do obrazkowego komiksu. A twórcę popularnych niemieckich opowiastek z cyklu „Max und Moritz”, Wilhelma Bu- scha, niektórzy skłonni są uważać przede wszystkim za pisarza, chociaż układał on tylko wierszyki do swoich znakomitych,…

W pierwszych latach kina filmy sq bardzo krótkie i albo nie majq napisów w ogóle (demonstrator w zależności od potrzeby ustnie objaśnia, co widać lub co zobaczymy na ekranie), albo zaopatrzone sq one na wstępie w katalogowy tytuł: Atak na misję w Chinach, Człowiek z kauczukową głową, Łapaj złodziejal, Powrót żołnierza itp. Gdy liczba epizodów rośnie, jak np. w Sprawie Dreyfusa (1899) Meliesa, każdy z nich zyskuje własny podtytuł: Aresztowanie Dreyfusa, Przed sądem wojennym, Degradacja,…

W roku 1917 pozycja Frances Marion w Hollywood umocniła się do tego stopnia, że producent Jesse L. Lasky oznajmił pewnego dnia z dumą, iż właśnie wytwórnia Paramount uzyskała wyłączność realizacji jej scenariuszy. A czasopismo „Dramatic Mirror” zamieściło pierwszy wywiad z kimś, kogo oficjalnie uznawano i ceniono jako zawodowego scenarzystę: Dzisiejszy scenariusz różni się niepomiernie od scenariusza sprzed pięciu, trzech lat, a nawet roku – mówiła w wywiadzie Marion. – Właściwie zmienił się on znacznie w ciągu…

Niedzisiejszą dziewczynę reżyserował Allan Dwan, a obok Mary Pickford występowali jej brat Jack i Donald Crisp. Francés Marión zrealizowała swój plan w stu procentach: jej scenariusz spodobał się „Słodkiej Mary” i kilka tygodni później nowy przebój pt. Znajda oczekiwał swej nowojorskiej premiery. Mary Pickford zaprosiła młodocianą scenarzystkę do Nowego Jorku, ale ta nie miała pieniędzy na podróż. Musiała więc szybko zagrać rolę w jakimś westernie z Monte Blue, nim wreszcie wyprawiła się na premierę. Powitała…

Charakterystyczna pod tym względem jest kariera Fronces Marion (ur. 1888). Jej historia wydaje się godna uwagi także ze względu na mnóstwo ubocznych, na pozór mało ważnych szczegółów, które jednak odmalowują owq niepowtarzalną atmosferę, towarzyszącą bujnemu rozwojowi kina w okresie I wojny światowej. Panna Marion jako uczennica miała niewątpliwe zdolności do rysunków, co jednak nie zyskało uznania pedagogów, gdyż za śmiałe karykatury swych przełożonych wydalono ją ze szkoły w San Francisco. Mając dziewiętnaście lat została reporterką tamtejszego…