Author: Wojciech Kaszubski

Sporadycznie wykorzystywanego jako ilustracja wykładów organizowanych przez te stowarzyszenia. W większości wypadków uzupełniał on programy rozrywkowe, gdzie przyjmowany był z różnym powodzeniem. „Jest u nas pewien procent filmów przeznaczonych do innej roli niż ta, którą spełniają pisała Stefania Heymanowa Sama nazwa wskazuje, że cel ich jest dydaktyczny, ale w praktyce służą do «obniżania podatku widowiskowego»”. W dalszym ciągu artykułu twierdzi autorka, że filmy te nużą i irytują większość widzów. Stanowisko to jest dyskusyjne. Można mu…

Zainteresowanie młodzieży filmem było bardzo duże, co miało swój wyraz na pokazach, podczas których często słyszało się żywą wymianę zdań, wykrzykniki pełne zachwytu, i dowodem czego były pytania, kierowane do prelegentki po projekcji filmowej. Opinie nauczycieli brzmiały zgodnie, iż pogadanki uzupełniane filmem, żywo odzwierciedlającym pracę, przynoszą młodzieży wiele korzyści i są częstokroć w jej życiu momentem przełomowym, zmuszającym tę młodzież do poważniejszego spojrzenia w czekającą ją przyszłość. Na zakończenie kierowniczka działu preorientacji pisze: Zainteresowanie się filmem większych ośrodków…

O odniesionej korzyści piszą 82 uczennice, czyli 94,2%, w tym 59 uczennic, a więc 67,8%, nadmienia, że dowiedziały się o istnieniu szeregu nieznanych im zawodów, że zapoznały się z istotą pracy w kilkunastu działach i z wymaganiami stawianymi przez poszczególne zawody. Po przeanalizowaniu poszczególnych wypowiedzi Karpowiczowa stwierdza, że zebrany materiał jest wymownym dowodem tego, jak doniosłe znaczenie dla młodzieży ma tzw. preorientacja zawodowa, w której naczelne miejsce winny zająć pogadanki o wyborze zawodu oraz film zawodoznawczy. W…

Na 478 odpowiedzi 385, czyli 80,5%, podkreśliło dużą korzyść odniesioną z akcji Poradni; 267, czyli 55,8%, nadmieniało, że dopiero z pogadanek i filmu dowiedziało się, iż każdy zawód stawia swym kandydatkom odmienne wymagania. W 229 odpowiedziach znajdujemy wzmianki o tym, że po raz pierwszy posłyszały o istnieniu całego szeregu zawodów, że poznały istotę pracy w kilkunastu działach. Na 478 odpowiedzi 336, a więc 70,2%, dzieci podkreśliło wyraźnie, iż dopiero wysłuchanie pogadanek i obejrzenie filmu zmusiło…

Planową i przemyślaną akcję rozpowszechniania filmu dydaktyczno-zawodoznawczego prowadziła w dalszym ciągu Warszawska Poradnia Zawodowa Stowarzyszenia Służba Obywatelska. Inspiratorem tej akcji i jej organizatorem była kierowniczka działu preorientacji tej poradni, dr Ludmiła Karpowiezowa. W czasie podróży do Wiednia i Berlina miała ona możność skonfrontowania naszego dorobku w tej dziedzinie z zagranicznym. Uwagę jej zwrócił niemiecki cykl filmów pt. Schaffende Hände, który poruszał podobne zagadnienia, jak nasz, Szkolnictwo zawodowe żeńskie, tylko ukazywał inne zawody. Ta pierwsza akcja systematycznego…

Od 1933 r. prowadził kina oświatowe na Polesiu: w Mikaszewiczach, Sienkiewiczach, Łunińcu i in. miejscowościach kresów wschodnich. Filmy oświatowe oglądali też sporadycznie członkowie różnych klubów i stowarzyszeń. Wieczory dyskusyjne o sztuce filmowej organizował np. Amatorski Klub Filmowy przy Międzyzwiązkowej Komisji Kulturalno- Artystycznej w gmachu Polskiego Towarzystwa Artystycznego (Trębacka 10). Dyskusje te zagajali m. in.: Adam Augustynowicz, Ryszard Biske, Eugeniusz Cękalski, Karol Irzykowski, Ireneusz Plater-Zyberk i in. Krótki metraż zajmował także nieco miejsca na pokazach Startu, gdzie…

Rozpowszechnianie filmów kształcących na terenie Polski w omawianym okresie nie poczyniło żadnych praktycznych zmian. W roku szkolnym 1936/1937 film oświatowy objął teren szkół. Problem ten omawiany gdzie w następnym rozdziale. Do września 1936 r. w dalszym ciągu głównym dystrybutorem filmów oświatowych był Kinematograf Miejski. Akcję swoją prowadził on na ustabilizowanym poziomie okresu ubiegłego, tylko liczba punktów wyświetlania filmów na peryferiach wzrosła z 3 do 12. W dalszym ciągu również filmy docierały do widzów jako nadprogramy seansów…

Próba utrzymania się z dochodów własnych, jakie starał się Instytut zdobyć, obsługując potrzeby szkolnictwa i rolnictwa w zakresie filmów dydaktycznych, nie powiodła się. Nie można było pozwolić jednak, aby państwo, posiadające swego przedstawiciela w Radzie Zarządzającej międzynarodowej organizacji, nie zrobiło nic na swym własnym terenie. To chyba było powodem decyzji, która zapadła odnośnie do dalszych losów Instytutu. W 1935 r. Zarząd i Komitet Muzeum w porozumieniu z Ministerstwem WRiOP postanowili wydzierżawić Instytut na okres trzech…