Author: Wojciech Kaszubski

Katastrofalna sytuacja na odcinku eksploatacji była tematem obrad Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia Związku 6 IV 1937 r. Zebrani w liczbie 25 członków przyjęli jednomyślnie następującą rezolucję: Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie Członków ZPFK w dniu 6 IV 1937 r. stwierdzając, iż wpływy z eksploatacji filmów krótkometrażowych systematycznie spadając od dłuższego czasu, postawiły polską produkcję krótkometrażową w sytuacji katastrofalnej upoważnia Zarząd ZPFK do podjęcia jak najenergiczniej szych kroków w celu zahamowania dalszego spadku i tym samym uratowania tak ważnej gałęzi…

Filmy najlepsze otrzymywały 100% faktycznej stawki miesięcznej, przypadającej do wypłaty właścicielowi, 95% — przeciętne, 75% — małowartościowe. Ponadto dwie pierwsze kategorie otrzymywały wpływy z zeroekranów warszawskich, gdzie obrazy małowartościowe nie były wyświetlane. Sumy uzyskane w wyniku potrącanych procentów zarząd rozdzielał między filmy wyróżnione. Gdy w danym miesiącu nie było takiego filmu, wówczas uzyskaną nadwyżkę dzielono między wszystkie filmy, podlegające kwalifikacji. Tok postępowania przy kwalifikacji był następujący: członkowie otrzymywali kwestionariusze z wyszczególnieniem sześciu aspektów, na jakie należało w…

Tadeusz Solecki, dyrektor biura Związku Producentów Filmów krótkometrażowych. Pod pseudonimem Lecki, co miało stwarzać pozory obiektywnej wypowiedzi nieznanej bliżej osoby, próbował wyjaśnić powody niezadowolenia krytyki z działalności krótkometrażowców. Pierwszym powodem był brak reklamy, brak dokładnego rozeznania tych wszystkich trudności, piętrzących się przed Związkiem. Nowe tory produkcji, dające iskrę nadziei, to zdaniem Soleckiego realizacja uchwały Walnego Zgromadzenia Związku z 14 XII 1936, ustanawiającej powołanie związkowych komisji kwalifikacji filmów. W myśl tego postanowienia dochód z eksploatacji był uzależniany…

Były i głosy usiłujące obiektywnie wytłumaczyć tę katastrofalną sytuację. „Dlaczego pisały Wiadomości Filmowe nikt jednak nie zastanawia się nad tym, że filmy te wykonane są przeważnie w warunkach finansowych i technicznych naprawdę opłakanych. Nieraz zdarza się, że producent krótkometrażowy zastawi swój ostatni drogocenny przedmiot, czy nawet aparat zdjęciowy, aby tylko móc doprowadzić do końca rozpoczęty dodatek”. Techniczne warunki naszych laboratoriów były bardzo złe. Brak nam było najniezbędniejszych sprzętów. Realizatorzy krótkiego metrażu często mieli trudności z…

Zatracono najważniejszy element filmu ruch, zapomniano o dźwięku, została tylko mniej lub więcej udana fotografia rzeczy, przedmiotów, w najlepszym razie natury”. Największe zarzuty czynił produkcji Jerzy Bossak. On właśnie całą odpowiedzialnością obciążył Związek, uważał, że „dzięki powołaniu do życia kartelu krótkometrażowców, wszelka konkurencja została z produkcji wyeliminowana na długie lata”. Brak konkurencji znowu ośmielił tan- deciarzy. Zamiast konkurencji artystycznej prym wiodła konkurencja taniości wykonania. Stąd, zdaniem. Bossaka, płynął ów entuzjazm krótkometrażowców dla filmowych walorów ojczystego…

Walka o jakość krótkiego metrażu, rozpoczęta w ubiegłym okresie wydaniem szeregu zarządzeń władz i utworzeniem państwowych komisji kwalifikacyjnych, a następnie powołaniem organizacji związkowej, miała doprowadzić do stopniowej stabilizacji. Zdawało się, że krótki metraż po latach ciężkich zmagań o prawo bytu wszedł na drogę szybkiego rozwoju, rokującego najlepsze nadzieje. Tymczasem już w 1936 r. pojawiały się w prasie głosy ostrzegawcze, że w krótkim metrażu nie jest dobrze. Wpływy z eksploatacji w dalszym ciągu systematycznie malały i produkcja…

Blaustein, jak i Lewicki pochodzą ze środowiska lwowskiego, z kręgu słuchaczy prof. Romana Ingardena, który w latach 1932—1935 prowadził na tamtejszym uniwersytecie konwersatoria związane z tematyką estetyczną, m. in. i filmową. Wśród uczestników grupę zainteresowań filmowych stanowili wymienieni i Zofia Lissa. W atmosferze prowadzonych przez Ingardena zajęć rodziły się pomysły filmoznawcze, które następnie przybierały postać pozycji wydawniczych. Zdaniem Lewickiego, ta świadoma chęć stworzenia filmoznawcze- go warsztatu badawczego należy integralnie do dziejów powstałego i działającego w…

Zagadnieniom teorii filmu oświatowego, jego specyficznym wartościom jako źródła wiedzy i możliwościom praktycznego wykorzystania go w pracy pedagogicznej poświęcała wiele miejsca zarówno prasa pedagogiczna, jak filmowa i codzienna oraz, nieliczne wprawdzie, publikacje tego okresu. Lewicki np., w pracy swej pt. Młodzież przed ekranem, poruszał problem wykorzystania fabularnego filmu dla celów pedagogiki. Film fabularny, jego zdaniem, winien być zaliczony do literatury szkolnej tak samo, jak widowiska teatralne. Zagadnienie to nie mieści się w ramach niniejszej pracy….