TRUDNOŚCI ZWIĄZKU PRODUCENTÓW FILMÓW KRÓTKOMETRAŻOWYCH NA ODCINKU EKSPLOATACJI FILMÓW

Katastrofalna sytuacja na odcinku eksploatacji była tematem obrad Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia Związku 6 IV 1937 r. Zebrani w liczbie 25 członków przyjęli jednomyślnie następującą rezolucję: Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie Członków ZPFK w dniu 6 IV 1937 r. stwierdzając, iż wpływy z eksploatacji filmów krótkometrażowych systematycznie spadając od dłuższego czasu, postawiły polską produkcję krótkometrażową w sytuacji katastrofalnej upoważnia Zarząd ZPFK do podjęcia jak najenergiczniej szych kroków w celu zahamowania dalszego spadku i tym samym uratowania tak ważnej gałęzi produkcji filmowej, jaką jest produkcja filmów krótkometrażowych. Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie uroczyście stwierdza, iż poweźmie wszelkie ofiary i nie cofnie się z żadnej drogi przed uratowaniem istnienia i stworzenia warunków rozwoju dla polskiej produkcji filmu krótkometrażowego. Dla zmobilizowania zorganizowanych twórców do walki w myśl uchwalonej rezolucji zarząd odznaczył dyplomami honorowymi trzech najofiarniejszych członków Związku. Postanowił również zaopatrzyć filmy produkcji członków ZPFK w znak rozpoznawczy (markę) dla odróżnienia tej produkcji od innej i zagranicznej. Mimo tych posunięć nie widać było oznak poprawy w ciągu szeregu miesięcy. W swoim lipcowym biuletynie ZPFK opublikował rezolucję Walnego Zebrania i usiłował umotywować przyczyny spadku eksploatacji, dochodzącej wówczas aż do 50%.