Day: 10 kwietnia 2014

Piękno krajobrazu i starej kultury polskiej przyciągało do Polski zagraniczne ekspedycje filmowe, które utrwalały na taśmie poszczególne regiony naszej ziemi dla ukazania ich swoim rodakom. W 1933 r. Paryż oglądał film o Pomorzu polskim, zrealizowany przez Roberta Alexandre’a członka ekspedycji Pathe Natan. W roku następnym film ten oglądali widzowie w Brukseli. Szeroko omawiany w prasie francuskiej, uznany został jako wymowny i bezstronny dokument polskości Pomorza. W dwa lata później piękno Tatr i Pienin utrwalił na taśmie amerykański…

Układ luźny miał tę dobrą stronę, że pozwalał na swobodny dobór odcinków w zależności od zagadnienia, stanowiącego przedmiot nauki. Całość, wynosząca około 3700 m, dzieliła się na siedem części, z których każda, złożona z 2—3 odcinków zbliżonych treścią, przeznaczona była do wyświetlania w ciągu 20—30 minut a wraz z przewidzianymi objaśnieniami 45 minut, czyli tyle, ile trwa jedna lekcja. W celu metodycznego opracowania poszczególnych odcinków filmu ułatwienia nauczycielom i prelegentom pracy Ministerstwo wydało szereg broszur, zasadniczo po…

Z myślą o młodzieży, jej nauczaniu zgodnie z nowymi programami, obowiązującymi od 1935r. był film Polska współczesna, zrealizowany z inicjatywy Ministerstwa WRiOP przez Instytut Filmowy przy Muzeum Przemysłu i Rolnictwa. Pierwsza część tego filmu pt. Polska gospodarcza została wykonana w 1934 r. Realizatorzy i inicjatorzy filmu mieli na uwadze głównie młodzież wyższych oddziałów szkoły powszechnej oraz szkół zawodowych dokształcających. Plan całego filmu obejmował całokształt materialnej i duchowej kultury Polski. Zrealizowaną część gospodarczą o kulturze materialnej poprzedzał wstępny odcinek pt….

Widz mógł podziwiać krajobraz Kanady, wspinanie się na najwyższy szczyt w Canadian Rockies, Mount Robson, oraz wyprawę na Wyspę Kościuszki. Jaroszowi udało się uchwycić niesłychanie ciekawe momenty z życia niedźwiedzi, wilków, rogaczy itp. W szczególności silne wrażenie wywoływały olbrzymie ławice łososi i stada ptactwa morskiego. Z zainteresowaniem widz śledził wyprawę łódką wśród labiryntu przybrzeżnych, wysepek, przeprawy poprzez trzęsawiska i rzeki górskie. Ciekawe też były sceny wspinania się na najwyższy szczyt Mount Francis i zatknięcia polskiej…

Był reportażem  o prawdziwie ciekawych i artystycznych walorach, posiadającym w polskiej produkcji filmowej jednego tylko poprzednika huculski reportaż Platera. Nader ciekawe okolice, mijane na m/s Piłsudskim, pozwoliły realizatorom na nakręcenie widoków z Wenecji, Palermo oraz olśniewających swoją bielą domków, murów i bram Algieru. W ciągu półtoradniowego pobytu w Hiszpanii zdołali realizatorzy wydobyć maksimum nastroju i charakteru opasłych Sancho-Pansów, okrakiem dosiadających osiołki, truchcikiem przebiegające na tle bujnego południowego pejzażu, pełnego niebotycznych palm, domków przysiadłych pod wzorzystą…

Wyprawa miała na celu naukowe zbadanie wnętrza południowej części zachodniego Spitsbergenu, tzw. Ziemi Torella, kraju górskiego, lodowcowego o charakterze polarnym, ale stosunkowo łatwo dostępnego od strony morza, zatem leżącego w granicach możliwości przy ówczesnym stanie naszego doświadczenia podróżniczego w krajach podbiegunowych. Badacze nasi, działając w terenie zupełnie nieznanym, przeprowadzili szereg prac naukowych, stanowiących cenny dorobek kulturalny i przyczyniających się do głębszego zbadania« Spitsbergenu. W Ziemi Torella nie znane przedtem góry otrzymały polskie nazwy. Długi skalny…

Szczyt napięcia film osiąga w scenie zdobywania Aconcagui, którą sforsowali Polacy od strony nie tkniętej stopą Judzką i dlatego nazwanej Lodowcem Polaków. Inne dwa filmy, Do Ziemi Torella oraz Ku wiecznym lodom Spitsbergenu, były owocem wyprawy, zapoczątkowanej w czerwcu 1934 r. i trwającej do końca sierpnia tegoż roku. Wyprawa zorganizowana została przez Zakład Geologii i Paleontologii Uniwersytetu Warszawskiego, Wojskowy Instytut Geograficzny, Polskie Towarzystwo Tatrzańskie, Koło Wysokogórskie przy Oddziale Warszawskim Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego oraz powstałe wówczas Polskie…

Osiecki potrafił z nieomylnym wyczuciem skrótu pochwycić i zafiksować obiektywem najbardziej charakterystyczne i najbardziej sugestywne momenty dwumiesięcznego wdrapywania się na najwyższe szczyty Kordylierów. W parze z wyczuciem skrótu idzie poszukiwanie prostoty, a więc prawdy; film jest pozbawiony łatwych efektów i malowniczej blagi. Montaż naturalny i logiczny, nie ukazuje spojeń popisowych przeskoków i zestawień; obraz ściśle przylega do obrazu, równocześnie dany fragment wyprawy obraca się ku nam nowym aspektem. Przedstawiając nam uczestników wyprawy, Osiecki umieszcza na…