Zużyto na ten cel około 3000 m taśmy

Wyprawa miała na celu naukowe zbadanie wnętrza południowej części zachodniego Spitsbergenu, tzw. Ziemi Torella, kraju górskiego, lodowcowego o charakterze polarnym, ale stosunkowo łatwo dostępnego od strony morza, zatem leżącego w granicach możliwości przy ówczesnym stanie naszego doświadczenia podróżniczego w krajach podbiegunowych. Badacze nasi, działając w terenie zupełnie nieznanym, przeprowadzili szereg prac naukowych, stanowiących cenny dorobek kulturalny i przyczyniających się do głębszego zbadania« Spitsbergenu. W Ziemi Torella nie znane przedtem góry otrzymały polskie nazwy. Długi skalny grzebień, grań złożona z kilku ostrych szczytów, otrzymała nazwę Grani Stanisławskiego dla uczczenia zasłużonego członka Koła Wysokogórskiego, który zginął w Tatrach, zanim dane mu było wyrwać się w świat jego marzeń dążeń w góry i kraje egzotyczne. Dokonane przez inż. W. Biernawskiego zdjęcia filmowe obrazowały całokształt prac i terenu działania ekspedycji. Zużyto na ten cel około 3000 m taśmy. Filmy zostały zmontowane i udźwiękowione przez wytwórnię Panta-film, pod kierunkiem F. Goetla.
W filmach tych urzekała widzów „wybitnie ciekawa, odkrywcza praca pełna niebezpieczeństw wśród groźnych szczytów i lodowców gór polarnych, życie obozowe podczas nocy polarnych pełne swoistego humoru, wspaniałe zdjęcia, stojące na wyżynie najlepszych filmów tego rodzaju”, co według recenzentów „czynią z tych filmów wybitne atrakcje produkcji kinematograficznej ”. Swoistego rodzaju pamiętnikiem był film pt. Siadami Indian, zrealizowany przez Stanisława Urbanowicza w czasie jego wyprawy do Brazylii.