WYNALAZCY MITÓW

Oto dwaj agenci reklamowi powstałej właśnie w Nowym Jorku wytwórni Williama Foxa – Johnny Goldfrap i Al Selig – głowią się, jak spopularyzować wśród kinowej publiczności 24-letniq aktorkę, Thedę Barę, którą ich szefowi udało się pozyskać z nowojorskich scen. Wynalazł jq tam reżyser Frank Powell. Córka żydowskiego krawca i francuskiej Szwajcarki nazywa się Theodosia Goodman, na scenie używa nazwiska matki i występuje jako Theodosia de Coppet, a zaangażowana do filmu zaczyna używać pśeudonimu Bara, będqcego skrótem nazwiska jej szwajcarskiego dziadka, Barangera de Coppet. Ale Fox, który właśnie awansował z obrotnego dystrybutora filmów na producenta, wie dobrze, że wszystko to jest zbyt prozaiczne jak dla aktorki, która na scenie celuje w rolach uwodzicielskich femmes fatales, a w filmie jego wytwórni ma wystqpic jako nowy w USA typ amantki – kobieta-wampir. Film A był on głupcem reżyserii Franka Powella jest bowiem przeróbkq cieszqcej się dużym powodzeniem sztuki teatralnej Portera E. Bro- wne’a, opartej na poemacie Rudyarda Kiplinga Wampir. Goldfrap i Selig zastanawiajq się naprzód,, jak najefektowniej wyzyskać samo nazwisko: Theda Bara. Zmie- niajq litery, przestawiają sylaby i wpadają na pomysł, że Theda Bara to anagram słów „death” (śmierć) „Arab”. Ukontentowani własnym odkryciem, puszczają wodze fantazji i obdarzają gwiazdę takim życiorysem: „Urodziła się na Saharze w oazie u stóp Sfinksa jako córka arabskiej księżniczki i słynnego włoskiego malarza i rzeźbiarza nazwiskiem Giuseppe Bara”. Matka ¡ej umarła, „dając życie dziecku, które stało się pół- 3rabskim wcieleniem zdrożnych rozkoszy”. Nie wiadomo, czy Goldfrap i Selig pracowali zgodnie, ale faktem jest, że w niektórych wymyślonych przez nich historiach twierdzi się, że matka Thedy nie umarła przy porodzie, tylko jciekła z oazy do Europy, gdzie zrobiła oszałamiającą karierę na scenie, samotny zaś ojciec wychowywał córeńkę w pobliskim „ogrodzie Allaha”. Uczył ją języków, malarstwa i pisania wierszy („z których tylko nieliczne tostały ogłoszone drukiem”), a wreszcie posłał do Europy, by studiowała grę aktorską. Tak oto wszechstronnie utalentowana Theda została gwiazdą paryskich scen

Teatrem Antoine’a i Grand Guignolem na czele.