Sierpień 1935 r. przyniósł jeszcze jedno rozporządzenie, podpisane przez dwóch ministrów

Spraw Wewnętrznych, Zyndrama Kościałkowskiego, i WRiOP, Wacława Jędrzejewicza, o ustanowieniu Komisji Filmowych przy Ministerstwie Spraw Wewnętrznych. Powołanie takich Komisji przewidywał § 18 nowo uchwalonej ustawy z 13 marca 1934 r. o filmach i ich wyświetlaniu. Zgodnie z tym rozporządzeniem przy Ministerstwie Spraw Wewnętrznych powstały dwie komisje: a) Komisja Filmowa i b) Wyższa Komisja Filmowa, które wydawały zezwolenia lub zakazy na publiczne reklamowanie i wyświetlanie filmów. Wyższa Komisja Filmowa odwoławcza składała się z przewodniczącego i dwóch członków, w tej liczbie co najmniej jednego prawnika. Przy badaniu filmów, których ocena mogła interesować ministra WRiOP ze względu na jego kompetencje, w skład Komisji wchodził nadto członek mianowany przez tegoż ministra. Zaznaczyć wypada, że począwszy od 1933 r. obserwujemy stopniowe wciąganie Ministerstwa WRiOP do współodpowiedzialności za poziom produkcji filmowej. Prasa niejednokrotnie zarzucała temu Ministerstwu, że nie zajmowało się filmem, chociaż było powołane do opieki nad polską kulturą. „Przecież dotychczas w Ministerstwie WRiOP nie ma urzędowej komórki filmowej, nie tylko wydziału filmowego pisał w początkach marca 1934 r. Kurier Porannynie ma nawet referenta filmowego.