Historie filmu

Historie filmu

Wracam do tej antologii zawsze, ilekroć wyprowadzają mnie z równowagi poświęcone Griffithowi rozdziały w najbardziej znanych historiach filmu: od Rothy do Sadou- la, od Jacobsa do Toeplitza, od Mitry’ego do Komarowa. Wszyscy ci szacowni badacze sztuki filmowej, chętnie się nawzajem cytujący, przyjęli bowiem pewien schemat klasyfikowania wielkości Griffitha i powielają bez końca tę samą kliszę: Narodziny narodu (1915) i Nietolerancja (1916) to szczyty jego twórczości, następne filmy zaś to kolejne stopnie jego upadku — aż do…

Read More

ZŁOTE LATA NAPISU

ZŁOTE LATA NAPISU

Jak pracował wspomniany już „król napisów”, Ralph Spence, opowiada reżyser Edward Sutherland w związku z pracą nad filmem Riff i Raff na tyłach frontu, (1926), w czasopiśmie „Photoplay”: „Puścił film na małej Movioli i zapytał: , — Co chcesz z tym zrobić? Co miałeś na myśli? Wał lace Beery i Raymond Hatton pierwszy raz w życiu znaleźli się w okopach na linii frontu. Myślę, że trzeba podkreślić niebezpieczeństwo, które im grozi, a które nie przypada im specjalnie do…

Read More

NIECENZURALNE SŁOWA

NIECENZURALNE SŁOWA

„Doktorem od filmów był Ralph Spence — notuje Brown- low. – Przemontowujqc sekwencje i zmieniając teksty napisów, potrafił całkowicie przerobić fabułę — dramat zamienić w wystrzałową komedię. W »Film Daily Year Book« zamieszczał pretensjonalne ogłoszenie: własne zdjęcie na całą stronę z podpisem — »Wszystkie złe, nędzne filmy, gdy czują, że umierają, śpieszą do Ralpha Spence’a«. Ale zmiana napisów w filmie nie była rzeczą tak łatwą, jak by się to mogło wydawać…”. Oto w roku 1924 do…

Read More

POETA NAPISU

POETA NAPISU

Wróćmy jednak do epoki „poetów filmowego napisu”. Mary Pickford miała swego nadwornego trubadura, niejakiego Geralda Duffy, który — zdaniem gwiazdy – po- t trafił jak nikt inny nadawać napisom w jej filmach równie filuterny i sentymentalny, co rzeczowy charakter. „Nie tak dawno – pisał Duffy w »Picture Play« (1922) pewien wielki producent twierdził z maniackim uporem, że idealnym filmem byłby taki, w którym nie byłoby ani jednego napisu. Inni z jego zwariowanych kolegów uznali to złudzenie za…

Read More

Te napisy

Te napisy

Stąd napisy przed Griffithem możemy określić jako napisy opowiadające – w odróżnieniu od napisów dialogowych, które w swej właściwej postaci pojawią się w okresie następnym. Wreszcie wyróżnijmy jeszcze trzeci, najprostszy i najtrwalszy rodzaj: napis informujący, w rodzaju owych nieśmiertelnych: „Następnego dnia…”, „A gdy zapadła noc…”, „Po latach…” itp. Jeżeli napis typu dialogowego pojawia się już bardzo wcześnie, to ma on z reguły charakter okrzyku, jak wspomniane zakończenie kroniki Pathe z wojny rosyjsko- -japońskiej czy kulminacyjne…

Read More

PRZED GRIFFITHEM – PO GRJFFISIE

PRZED GRIFFITHEM – PO GRJFFISIE

Historycy kina poszukujący praźródeł sztuki filmowej często wskazują nie tylko na pantomimę, cyrk, balet, teatr, ale także na ilustrację książkową, czyli wczesne formy komiksu. I tak radziecki krytyk Michaił Blejman przypomina, że Dickensowski „Klub Pickwicka” zaczął powstawać nie w formie powieści, lecz podpisów do obrazkowego komiksu. A twórcę popularnych niemieckich opowiastek z cyklu „Max und Moritz”, Wilhelma Bu- scha, niektórzy skłonni są uważać przede wszystkim za pisarza, chociaż układał on tylko wierszyki do swoich znakomitych,…

Read More

TYTUŁ, HASŁO I PIEŚŃ

TYTUŁ, HASŁO I PIEŚŃ

W pierwszych latach kina filmy sq bardzo krótkie i albo nie majq napisów w ogóle (demonstrator w zależności od potrzeby ustnie objaśnia, co widać lub co zobaczymy na ekranie), albo zaopatrzone sq one na wstępie w katalogowy tytuł: Atak na misję w Chinach, Człowiek z kauczukową głową, Łapaj złodziejal, Powrót żołnierza itp. Gdy liczba epizodów rośnie, jak np. w Sprawie Dreyfusa (1899) Meliesa, każdy z nich zyskuje własny podtytuł: Aresztowanie Dreyfusa, Przed sądem wojennym, Degradacja,…

Read More

SCENARZYSTA WYEMANCYPOWANY

SCENARZYSTA WYEMANCYPOWANY

W roku 1917 pozycja Frances Marion w Hollywood umocniła się do tego stopnia, że producent Jesse L. Lasky oznajmił pewnego dnia z dumą, iż właśnie wytwórnia Paramount uzyskała wyłączność realizacji jej scenariuszy. A czasopismo „Dramatic Mirror” zamieściło pierwszy wywiad z kimś, kogo oficjalnie uznawano i ceniono jako zawodowego scenarzystę: Dzisiejszy scenariusz różni się niepomiernie od scenariusza sprzed pięciu, trzech lat, a nawet roku – mówiła w wywiadzie Marion. – Właściwie zmienił się on znacznie w ciągu…

Read More
1 9 10 11 12 13