Zadania, jakie miał spełniać obraz filmowy, wynikało, iż musi on tworzyć integralną część toku lekcyjnego

Tworząc jeden z etapów w dążeniu do wytkniętego celu prowadzonej lekcji. Film mógł również spełniać zadanie odmienne, służąc jako środek do powtórzenia materiału poznanego na innej drodze. W konsekwencji tego wynikały wskazania dotyczące sposobu jego użycia, na który musiał zdecydować się nauczyciel. Instrukcja zwracała uwagę na konieczność zsynchronizowania filmu z daną jednostką lekcyjną. Ponieważ jednak każdy film zjawiał się w szkole w przerwie czasowej, obejmującej 25 dni lekcyjnych, przeto w obrębie tej przerwy nauczyciel winien bądź, o ile to możliwe, przesunąć w rozkładzie materiału termin lekcyjny tak, żeby go zsynchronizować z tematem, przedstawionym przez film, bądź użyć filmu do powtórzenia już opracowanego tematu, bądź wykorzystać go do przygotowania tematu, który będzie zasadniczo opracowany w przyszłości. Dlatego też po otrzymaniu filmu musi nauczyciel go sam wyświetlić, zapoznać się z jego treścią, korzystając z załączonej karty filmowej i zawartych w niej uwag. Na tej podstawie przygotuje (o ile zajdzie potrzeba) wszystkie te pomoce naukowe, które umożliwią dokładne zapoznanie się uczniów z najważniejszymi elementami składowymi obrazu filmowego i przez to pozwolą im lepiej wykorzystać pokaz filmowy dla celów obserwacji demonstrowanych przy pomocy filmu zjawisk. Po demonstracji filmu winno nastąpić omówienie treści, poparte w miarę potrzeby powtórnym wyświetlaniem całości albo tylko pewnych szczegółów. Instrukcja podkreślała: „ponieważ film stanowi integralną część lekcji, należy go wyświetlać wyłącznie tylko dla jednej klasy (masowe wyświetlania są niecelowe i niewskazane) oraz ograniczać ^wyświetlanie do jednej godziny lekcyjnej”.