Z filmem tym zapoznawała się młodzież

Organizowane pokazy, np. w Towarzystwie Psychotechnicznym, Towarzystwie Nauczycieli czy innych towarzystwach opiekuńczych, gromadziły licznych odbiorców. Cała ta akcja była zasługą kierowniczki poradni, dr Ludmiły Karpowiczowej, która okazywała bardzo żywą działalność w tej dziedzinie. Wygłaszała odczyty przez radio i w towarzystwach oświatowych na temat „Film a poradnictwo”, pragnęła zainteresować ogół społeczeństwa tym ważnym problemem. Pokazy filmów oświatowych organizowała również Rada Szkolna m.st. Warszawy. Na wzór poranków muzycznych dla dzieci szkolnych zainicjowała ona poranki filmowe, które odbywały się w czwartki i soboty (po dwa seanse). Poranki te z jednej strony zapoznawały młodzież z filmami oświatowymi i uzupełniały w ten sposób niektóre wykłady szkolne, z drugiej zasilały fundusze na rozszerzanie akcji kolonii i półkolonii letnich dla dzieci szkół powszechnych. Bilet wstępu na takie pokazy wynosił 40 gr od osoby. Poranki oświatowo-filmowe organizowały też różne kinoteatry prywatne, traktując je jako imprezy dochodowe.