Jedyna i najbardziej powołana do produkcji filmów dydaktycznych wytwórnia przestała istnieć

Próba utrzymania się z dochodów własnych, jakie starał się Instytut zdobyć, obsługując potrzeby szkolnictwa i rolnictwa w zakresie filmów dydaktycznych, nie powiodła się. Nie można było pozwolić jednak, aby państwo, posiadające swego przedstawiciela w Radzie Zarządzającej międzynarodowej organizacji, nie zrobiło nic na swym własnym terenie. To chyba było powodem decyzji, która zapadła odnośnie do dalszych losów Instytutu.
W 1935 r. Zarząd i Komitet Muzeum w porozumieniu z Ministerstwem WRiOP postanowili wydzierżawić Instytut na okres trzech lat Polskiej Agencji Telegraficznej, która w tym czasie przystąpiła również do wykonywania filmów szkolnych. Decyzję tę motywowali celem „uniknięcia dwutorowości w tej dziedzinie i nierozpraszania się”. Tak więc jedyna i najbardziej powołana do produkcji filmów dydaktycznych wytwórnia przestała istnieć. Kompetencje jej przejęła instytucja, dla której realizacja filmów szkolnych będzie zadaniem jednym z wielu. Ponieważ PAT nie była instytucją subsydiowaną przez państwo, nie należało spodziewać się wielkiego rozwoju interesującej nas produkcji filmowej. Kontakty międzynarodowe umożliwiały dokonywanie porównań naszych osiągnięć z innymi zarówno pod względem produkcji, jak i eksploatacji.