FORMY ROZPOWSZECHNIANIA FILMÓW OŚWIATOWYCH

Rozpowszechnianie filmów kształcących na terenie Polski w omawianym okresie nie poczyniło żadnych praktycznych zmian. W roku szkolnym 1936/1937 film oświatowy objął teren szkół. Problem ten omawiany gdzie w następnym rozdziale. Do września 1936 r. w dalszym ciągu głównym dystrybutorem filmów oświatowych był Kinematograf Miejski. Akcję swoją prowadził on na ustabilizowanym poziomie okresu ubiegłego, tylko liczba punktów wyświetlania filmów na peryferiach wzrosła z 3 do 12. W dalszym ciągu również filmy docierały do widzów jako nadprogramy seansów rozrywkowych oraz służyły pomocą różnym organizacjom oświatowym i turystycznym. Największą może ruchliwość wykorzystania filmu w akcji oświatowej wykazywała Polska Macierz Szkolna. Liczne jej Koła posiadały własne projekcyjne aparaty przenośne. W 1933 r. np. wygłoszono 2483 wykłady dla 134 303 osób. W pierwszym półroczu 1934 r. w jednym tylko okręgu kieleckim Koła Macierzy zorganizowały 401 odczytów dla 26 926 osób. Tematy tych odczytów, ilustrowane filmami, poruszały takie zagadnienia, jak podróż naokoło świata, przyjaciele ludzi na świecie, o wodach i morskich dziwach, jak podróżują ludzie na świecie, Polacy w Ameryce i in. Podobną akcję prowadziło Towarzystwo Czytelni Ludowych. Posiadało ono własne kino oświatowe w Poznaniu przy ul. Marszałka Focha nr 4, otwarte 15 grudnia 1933 r. Poznańskie Koło zamierzało rozszerzyć swoją akcję na peryferie Poznania i zorganizować od jesieni 1934 r. wędrowne kino oświatowe. Celem zorientowania się w warunkach miejscowych i możliwościach wyświetlania tam filmów Towarzystwo rozesłało kwestionariusze do komitetów okręgowych i kierowników Kół. O realizacji tych zamierzeń brak danych źródłowych.