Panieńskie nazwisko mieczysławy ćwiklińskiej

Ryczałtowanie podatku od kin umożliwia stosowanie ulg do filmów o wartości artystycznej i naukowej, wskutek czego zmniejsza się możność podniesienia przedstawień kinematograficznych na wyższy poziom artystyczny względnie naukowy”. Najwięcej miejsca prasa poświęciła okólnikowi nr 131 z 29 czerwca 1929 r., który uprzywilejowywał filmy o tematach polskich. Punkt 3 tego okólnika mówił, że „filmy, których treść będzie zaczerpnięta z życia polskiego, z polskiej literatury, sztuki, historii, geografii, etnografii, turystyki, obyczajów itp., Ministerstwo oznaczać będzie oprócz jednej z klasyfikacji uwidocznionych w załączniku jeszcze stampilą «temat polski»”. Filmy naukowe o tematach polskich mogły być opodatkowane do 5%. Filmy o tematach polskich (z wyjątkiem reklamowych małowartościowych), wyświetlane jedynie jako dodatki do programu zasadniczego, wpływały na obniżenie ogólnej sumy obliczonego podatku w zależności od metrażu w sposób następujący: a) dodatki długości od 150 do 199 m obniżają ogólną sumę obliczonego podatku o 5%; b) dodatki długości od 200 do 299 m — o 8%; c) dodatki ponad 300 m — o 10%.