Zestawiając wypowiedzi dzieci z opisanym pokazem

Organizowanym przez Teofila Jarosza, zauważymy, że pokazy te były krańcowo różne: tam same filmy naukowe, po kilka w jednym programie, zniechęcały widzów szkolnych i doprowadziły do przerwania pokazów, tu ani śladu filmu pouczającego czy choćby wychowawczego, który dałby materiał do szkolnych pogadanek. Żywą działalność w rozpowszechnianiu filmów z higieny pod zarządami miejskimi prowadziły: Polskie Towarzystwo Przeciwgruźlicze i Polskie Towarzystwo Eugeniczne. Towarzystwo Przeciwgruźlicze propagowało higienę na terenie całego kraju. W 1929 r. zorganizowało w 62 miejscowościach 459 seansów filmowych przy udziale 304 373 osób, Towarzystwo Eugeniczne dysponowało specjalną salą, przeznaczoną na regularne projekcje. W tym samym 1929 r. wyświetlono tam 90 filmów na 1349 seansach przy 207 641 widzów. Planową akcję rozpowszechniania filmu specjalistycznego prowadziła Poradnia Zawodowa Stowarzyszenia Służba Obywatelska. Z jej inicjatywy został zrealizowany przez Instytut Filmowy film zawodoznawczy pt. Szkolnictwo zawodowe żeńskie. Wyświetlany niemal w całej Polsce zapoznawał uczennice klas VII z możliwościami wyboru zawodu. Uroczysta inauguracja pokazu odbyła się w maju 1931 r. w kinie Urania (Krakowskie Przedmieście 66) w obecności ministra WRiOP oraz licznie zebranych gości. Długość całego filmu wynosiła 5600 m. Składał się on z czterech części, które obejmowały następujące zawody: Cz. I — kilimkarstwo, tkactwo, koronkarstwo i hafciarstwo. Cz. II — introligatorstwo, fryzjerstwo, jubilerstwo, fotografia, ogrodnictwo, maślarstwo i serowarstwo. Cz. III — gospodarstwo domowe. Cz. IV — pielęgniarstwo.